Casa di Lindir Met pijn in ons hart sluiten we na vijf seizoenen onze camping Casa di Lindir definitief wegens toenemende overlast van blaffende jachthonden in de directe omgeving

Barbarano Romano (VT), Italia

E-mail

Vijf jaar lang hebben wij met veel plezier en inzet onze minicamping beheerd. Aan het eind van elk jaar dachten we met weemoed terug aan al onze gasten. Vrienden geworden. De excursies naar Rome, de wandeltochten door het Etruskische park en de vele gezamenlijke etentjes schiepen een onderlinge band. Daarmee waren we niet een doorsnee camping, Velen hebben onze summiere sanitaire voorzieningen juist daarom voor lief genomen. Als we ons gastenboek van de afgelopen vijf jaar nalezen, springen ons de tranen in de ogen. Ons doel was onze gasten rust, natuur, cultuur en culinair genieten te verschaffen. Vooral rust stond bij ons hoog in het vaandel. De omgeving leende zich daar uitstekend voor. Midden in een natuurgebied, vlak bij een meer, centraal gelegen voor talloze uitstapjes en een dorpje dat zijn weerga in Italië niet kent, waar de tijd nog even stilstaat.
Maar onze droom is verstoord. De afgelopen jaren zijn rondom onze camping steeds meer jachthonden gekomen, die 's-nachts de rust flink verstoren. Wij zelf hebben daar niet zo veel last van, maar je zal maar in een tentje slapen, of met de caravan op nog tien meter afstand staan. Het afgelopen jaar hebben we vaak met gebalde vuisten in bed gelegen in de hoop dat ze deze nacht niet zouden aanslaan. Het gesprek op de camping ging steeds vaker over de honden, We hebben herhaalde malen met de burgemeester gesproken om naar een oplossing te zoeken, maar volgens de advocaat van de gemeente is aan deze overlast niets te doen. Op het platteland, in tegenstelling tot de bebouwde kom, mogen honden 's-nachts blaffen. We spreken dan niet over de pijn die het ons doet en over de wijze waarop de honden gehouden worden. In veel te kleine, onregelmatig schoongemaakte kooien of aan korte kettingen met een olieton. Aan het blaffen 's-nachts kun je horen dat ze geen goed, maar een gestressed leven leiden.
Daarom hebben we na ampele overwegingen besloten dat we zo niet meer verder kunnen gaan en met pijn in ons hart sluiten we definitief, met ingang van het volgend seizoen, de camping. Wat zullen we jullie missen.
Een troost is in ieder geval dat in de wintermaanden velen van jullie onze "bijeenkomsten van Casa di Lindir met culinair genoegen", bezoeken en uiteraard gaan we daarmee door. De enige hond die dan blaft is onze campinghond Amras, maar dat is uit blijdschap. Het spijt ons zeer voor al onze nieuwe gasten die een camping in de buurt van Rome zoeken, ver van alle lawaai en drukte van het verkeer.
Niettemin geven we onze hobby's excursies organiseren en koken niet op. We zijn ons aan het beraden om onder de mantel van een ons zeer bevriende camping deze activiteiten voort te zetten. Immers, daar ligt ons hart.